Αναδημοσίευση από https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=2332225137051319&id=100007915651900
Αρχικά αναλογιστείτε τα σαθρά θεμέλια στα οποία στηρίζεται οτιδήποτε ψευδές & μετέπειτα το κατά πόσο εύκολα μπορούμε να δεχτούμε ότι οφείλει & να σκάσει σα φούσκα.
Ύστερα, εφόσον η φαντασία είναι το προσόν "που δόθηκε" στον άνθρωπο για να παρηγοριέται για αυτό που δεν είναι, τι μπορεί να είναι τόσο ακαταμάχητο ώστε να παρασυρόμαστε τόσο εύκολα.
Άραγε κατά πόσο η έλλειψη χρόνου ευθύνεται ως προς την απουσία προβληματισμού - σκέψης - τριβής με τα καθημερινά δρώμενα;
Στην εποχή μας αναδομείται η ανησυχία ως προς τις οικονομικές απολαβές γεννώντας το τρόμο, το άγχος, ουσιαστικά η άγνοια αντιμετώπισης ενός ή περισσότερων προβλημάτων.
Είναι ν απορεί κανείς κατά πόσο ο δόλος εκμεταλλεύεται την ανάγκη ή το αντίστροφο.
• Εικάζεται πως μέσω της υπέρμετρης & ανούσιας διασκέδασης μπορεί να επιτευχθεί κοινωνικός έλεγχος με τη μεταστροφή της προσοχής του κοινού από τα τρέχοντα προβλήματα. (τάδε έφη "όπλα με σιγαστήρα για ήσυχους πολέμους")
• Καθότι κάθε δράση απαιτεί & μία αντίδραση, οφείλουμε να αναλογιστούμε πρώτιστα & για την ορθότητά της;
Είναι φορές λχ όπου η αναπτυσσόμενη βία έχει λόγο ύπαρξης την εσκεμμένη αδιαφορία, τη δολοπλοκία δηλαδή με την οποία αποσκοπείτε μία λήψη αυστηρών μέτρων, είτε επιπλήξεων. Αυτή η τακτική, που χρησιμοποιείται πολλάκις για προπαγανδιστικούς λόγους σε εμπόλεμες επιχειρήσεις, αποδεικνύει μέσω της προχειρότητάς της την ρηχότητα με την οποία αντιμετωπίζετε.
Σκεφτείτε την "τεχνική της υποβάθμισης",
όπου οτιδήποτε απαράδεκτο εφαρμόζεται με επιμονή & σταδιακή κλιμακωτή εφαρμογή (κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες ενός ατομικιστικού πολιτεύματος = μαζική ανεργία, αβεβαιότητα, μετακινήσεις, μειωμένοι μισθοί...)
Αν η συνηθισμένη βασιζόμενη στην αφέλεια τακτική, όπως η επίκληση του φιλότιμου, της αναγκαιότητας της θυσίας, το δέλεαρ της επιζήτησης δήθεν βοήθειας για την αντιμετώπιση του προβλήματος, οι υποσχέσεις ότι όλα θα πάνε καλύτερα αύριο... δεν αποδώσουν, το λιγότερο που θα μείνει θα είναι η συνήθεια στην ιδέα της αλλαγής.
Αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί η μουσική βιομηχανία δεν βρέθηκε ποτέ σε άμιλλα έτσι ώστε να δημιουργήσει πολυσύνθετες ορχήστρες που αποδίδουν καλύτερες μελωδίες; Επιζητούν το χωρίς προσπάθεια, εύκολο, ρηχό & πρόχειρο αποτέλεσμα που θα τους αποδώσει τα αναμενόμενα. Αντίστοιχη πορεία ακολουθείται σε κάθε είδους, είτε θέαση θεατρικού είτε κινηματογραφικού έργου... στο δια ταύτα ενός cool πολιτιστικού επιπέδου που σιωπηλά καλλιεργείται, της μόδας!
Επίσης, το γιατί το επίπεδο των διαφημίσεων είναι τόσο χαμηλό, απευθυνόμενο σε διανοητικά ανάπηρους κατ ουσίαν, δεν απαιτεί πολύ σκέψη φαντάζομαι.
Η εξαπάτηση απαιτεί υποβάθμιση του επιπέδου για να επιτευχθεί & εφόσον μπαίνετε στη διαδικασία να τη λουστείτε... βρέχεστε! (Και αν τη συνηθίσετε, μουλιάζετε).
Είναι πάλι φορές που σε τσιγκλίζουν με συναισθήματα, υπερηφάνεια, φιλοφρονήσεις... και αφού σε ρίξουν, σου εμφυτεύουν τις ιδέες, επιθυμίες, φόβους, παρορμήσεις, συμπεριφορές...
Το παν είναι να παρακαμφθεί η ορθολογιστική ανάλυση.
Η εγκαθίδρυση της αδιαφορίας, της άγνοιας, του αποπροσανατολισμού ή της αβουλότητας, εν τέλει της ανοησίας είναι το αντίθετο του προβληματισμού της τριβής με τα καθημερινά δρώμενα, στο δια ταύτα της μάθησης.
Αν σας φαίνεται να πλανάτε στη σφαίρα της φαντασίας αυτό που εικάζεται όλο και περισσότερο με το facebook, αναλογιστείτε ότι η συλλογή στοιχείων που με τη θέλησή σας του αποδώσατε, μπορεί να είναι αδύνατον να αναιρεθεί αλλά είναι ακόμη δυνατή η επίσκεψή σας στην αντίστοιχη ενότητα του προφίλ σας. Θα καταλάβετε πως κάποιοι γνωρίζουν πολλά περισσότερα από αυτά που εσείς ο ίδιος-α γνωρίζετε για τον εαυτό σας. Αρχειοθετημένα δεδομένα, κατακλυσμιαία πρόοδος της μηχανογράφησης & επεξεργασίας δεδομένων, της βιολογίας νευροβιολογίας, ψυχολογίας... μαρτυρούν ότι πλέον ένας έλεγχος με μεγαλύτερη ισχύ μας επιβάλλεται και μην έχετε την αφέλεια ότι είναι για καλό μας.
Πηγή: https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=2332225137051319&id=100007915651900
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου