Εκτιμήσεις για τον Ελληνοιταλικό πόλεμο....

Αναδημοσίευση από https://atexnos.gr  

Του Αλέ­κου Χα­τζη­κώ­στα*

Οι εκτι­μή­σεις του στρα­τη­γού Στέ­φα­νου Σα­ρά­φη για την «προ­ε­τοι­μα­σία» της χώρας μας 

στον Ελ­λη­νοϊ­τα­λι­κό πό­λε­μο

Με αφορ­μή την επέ­τειο του ηρω­ι­κού ΟΧΙ του Ελ­λη­νι­κού λαού στις 26 Οκτώ­βρη πα­ρου­σιά­ζου­με τις εκτι­μή­σεις του στρα­τη­γού Στέ­φα­νου Σα­ρά­φη σχε­τι­κά με την «στρα­τιω­τι­κή προ­ε­τοι­μα­σία» του φα­σι­στι­κού κα­θε­στώ­τος της 4ης Αυ­γού­στου απέ­να­ντι στην Ιτα­λι­κή επί­θε­ση, δί­νο­ντας κά­ποιες χρή­σι­μες και άγνω­στες σε με­γά­λο βαθμό «λε­πτο­μέ­ρειες»

Να θυ­μί­σου­με ότι αυτός το 1935 έπαι­ξε ιδιαί­τε­ρα πρω­τα­γω­νι­στι­κό ρόλο στο βε­νι­ζε­λι­κό στρα­τιω­τι­κό κί­νη­μα της 1/3/1935 και πως μετά την απο­τυ­χία του κι­νή­μα­τος συ­νε­λή­φθη και κα­τα­δι­κά­στη­κε στις 30 Μαρ­τί­ου από το Στρα­το­δι­κείο Αθη­νών ισό­βια δεσμά και στρα­τιω­τι­κή κα­θαί­ρε­ση, μαζί με τους αντι­συ­νταγ­μα­τάρ­χες Χρι­στό­δου­λο Τσι­γά­ντε και Ι. Στε­φα­νά­κο. Η κα­θαί­ρε­σή τους έγινε στο Γουδή, πα­ρου­σία πο­λι­τών που τους λοι­δο­ρού­σαν και δυ­σφο­ρού­σαν για τη μη θα­να­τι­κή τους κα­τα­δί­κη. Τε­λι­κά αμνη­στεύ­τη­κε μετά την πα­λι­νόρ­θω­ση της Βα­σι­λεί­ας στην Ελ­λά­δα με τη γε­νι­κή αμνη­στία που έδωσε ο Γε­ώρ­γιος Β’ το Δε­κέμ­βριο του ίδιου έτους (1935), οπότε και επα­νήλ­θε στο στρά­τευ­μα με το βαθμό που κα­τεί­χε πριν την κα­θαί­ρε­ση (συ­νταγ­μα­τάρ­χης).

Στη συ­νέ­χεια υπό το κα­θε­στώς της με­τα­ξι­κής δι­κτα­το­ρί­ας που ακο­λού­θη­σε, συ­νε­λή­φθη­κε και εκτο­πί­στη­κε στη Μήλο. Λίγο αρ­γό­τε­ρα με την έκρη­ξη του Ελ­λη­νοι­τα­λι­κού πο­λέ­μου το κα­θε­στώς της 4ης Αυ­γού­στου απέρ­ρι­ψε αί­τη­ση του να συμ­με­τά­σχει στον πό­λε­μο

Γρά­φει λοι­πόν (στο βι­βλίο του «Ο ΕΛΑΣ») : «Η κυ­βέρ­νη­ση διό­ρι­σε αρ­χι­στρά­τη­γο το γνω­στό αντι­στρά­τη­γο Πα­πά­γο, καί­τοι ήξερε την αξία του και τούτο γιατί ήταν πι­στός σ’αυ­τή και άν­θρω­πος του πα­λα­τιού. Τόσα καλά τον ήξερε ώστε ταυ­τό­χρο­να με το διο­ρι­σμό έβγα­λε και ανα­κοι­νω­θέν με το οποίο απα­γό­ρευε κάθε κρι­τι­κή για τον αρ­χι­στρά­τη­γο. Από­κλει­σε από το στρα­τό σχε­δόν όους τους αξιω­μα­τι­κούς από­τα­κτους του 1935 από τους οποί­ους είχαν αφαι­ρε­θεί τα φύλλα πο­ρεί­ας. Αν κα­νέ­νας προ­σέρ­χο­νταν γιατί δεν του είχαν πάρει το φύλο πο­ρεί­ας, τον έδιω­χναν με τη δι­καιο­λο­γία ότι δεν χρειά­ζε­ται. Σε επι­τρο­πές αξιω­μα­τι­κών που πα­ρου­σιά­στη­καν και ζή­τη­σαν την άμεση απο­στο­λή τους στο μέ­τω­πο, ο τότε υπουρ­γός στρα­τιω­τι­κών Ν. Πα­πα­δή­μας απα­ντού­σε πώς δεν έχει ανά­γκη η πα­τρί­δα από τις δικές τους υπη­ρε­σί­ες και επί πλέον τους έβρι­ζε λέ­γο­ντας πως ζη­τούν να επα­νέλ­θουν για να βελ­τιώ­σουν τη θέση και σύ­ντα­ξη τους. Φο­βού­νταν μήπως δη­μιουρ­γή­σουν στις μο­νά­δες αντι­κα­θε­στω­τι­κό ρεύμα. Έκρι­νε τις πρά­ξεις των άλλων σύμ­φω­να με τη δική του νο­ο­τρο­πί­ας και την τέ­τοια των ομο­φρό­νων του που κατά το πλεί­στον απέ­φυ­γαν τον πό­λε­μο 1917-1922. Αυτός προ­σω­πι­κά πήρε μέρος και στη Μα­κε­δο­νία και στη Μ. Ασία. Δε μπο­ρού­σε να φα­ντα­στεί πώς υπήρ­χαν αξιω­μα­τι­κοί που ζη­τού­σαν να πο­λε­μή­σουν μο­νά­χα, χωρίς υστε­ρο­βου­λία, χωρίς μελ­λο­ντι­κές απο­λα­βές, παρά μόνο για να εκ­πλη­ρώ­σουν το κα­θή­κον τους προς την πα­τρί­δα και γιατί αι­σθά­νο­νταν ντρο­πή να γυ­ρί­ζουν στο δρόμο και τα κα­φε­νεία τη στιγ­μή που κάθε άλλος Έλ­λη­νας είχε το δι­καί­ω­μα ν΄ αγω­νί­ζε­ται και να σκο­τώ­νε­ται για την πα­τρί­δα.

Μόνο από την πίεση των γε­γο­νό­των και της κοι­νής γνώ­μης όταν οι Ιτα­λοί έφτα­σαν στο Μέ­τσο­βο και ύστε­ρα από επα­νει­λημ­μέ­νες επι­κλή­σεις της Στρα­τιάς Ηπεί­ρου, ανα­κλή­θη­κε το με­γα­λύ­τε­ρο μέρος των κα­τω­τέ­ρων και ταγ­μα­ταρ­χών και λίγοι αντι­συ­νταγ­μα­τάρ­χες. Κα­νέ­νας συ­νταγ­μα­τάρ­χης ή στρα­τη­γός δε χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­κε. Όχι μόνο αυτό, αλλά και με­ρι­κοί αντι­συ­νταγ­μα­τάρ­χες απο­λύ­θη­καν αμέ­σως χωρίς να χρη­σι­μο­ποι­η­θούν.

Πε­ρισ­σό­τε­ροι από 600 αξιω­μα­τι­κοί νέοι, ικα­νοί, εμπει­ρο­πό­λε­μοι έμει­ναν αχρη­σι­μο­ποί­η­τοι ως το τέλος του πο­λέ­μου και όταν στις αρχές του 1941 ο αρ­χη­γός της αγ­γλι­κής στρα­τιω­τι­κής απο­στο­λής στρα­τη­γός Χεϋ­γουντ πα­ρου­σιά­στη­κε στους κυ­βερ­νώ­ντες και ρώ­τη­σε γιατί δεν χρη­σι­μο­ποιού­νται οι δη­μο­κρα­τι­κοί αξιω­μα­τι­κοί μια και που υπήρ­χε τόση ανά­γκη, πήρε την απά­ντη­ση πως όλοι χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν. Όταν ο στρα­τη­γός πα­ρου­σί­α­σε ονο­μα­στι­κή κα­τά­στα­ση των 600 αξιω­μα­τι­κών που δεν χρη­σι­μο­ποι­ή­θη­καν απή­ντη­σαν πως αυτοί δεν μπο­ρούν να χρη­σι­μο­ποι­η­θούν λόγω της αντι­βα­σι­λι­κής δρά­σης τους στο πα­ρελ­θόν»

Τα συ­μπε­ρά­σμα­τα νο­μί­ζου­με είναι εύ­λο­γα…

Αλέ­κος Χα­τζη­κώ­στας
Δη­μο­σιο­γρά­φος και εκ­δό­της της εφη­με­ρί­δας «Η Άλλη Άποψη της Ημα­θί­ας» και του alli-apopsi.gr. Άρθρα του έχουν δη­μο­σιευ­τεί σε εφη­με­ρί­δες, πε­ριο­δι­κά και site εδώ και δε­κα­ε­τί­ες, ενώ έχει συμ­με­τά­σχει με ει­ση­γή­σεις σε μια σειρά ιστο­ρι­κά συ­νέ­δρια και ημε­ρί­δες. Έχει εκ­δώ­σει 8 βι­βλία και συμ­με­τέ­χει σε συλ­λο­γι­κούς τό­μους.