Επιζητείται μια δημοσιονομική σταθεροποίηση, πολιτική ανάπτυξη και αλληλεγγύη που δύσκολα θα επιτευχθεί, εφόσον η κοινωνία γεύτηκε ένα ήδη καλύτερο για αυτήν βιωτικό επίπεδο.
Η όλο και μεγαλύτερη πίεση απέναντι της, όπως είναι η διαρκώς αυξανόμενη λιτότητα & ο εξαναγκασμένα αδυσώπητος ανταγωνισμός στον οποίο επιβάλλονται οι ισχυροί, δεν μπορεί να επιφέρει πάντοτε το απαιτούμενο μόνιασμα των αστικών κύκλων.
Αναγκαστικά λόγω κεκτημένης
ταχύτητας αποδοχής, οι περικοπές θα φτάνουν σε όλο & πιο αφάνταστες μορφές.
Αρχικά θα αυξάνονται οι εισφορές, ενώ συνάμα θα μειώνονται διαρκώς κοινωνικές παροχές όπως επιδόματα & συντάξεις, έως ότου εκλείψουν ουσιαστικά η δωρεάν παροχή υγείας, αλλά & οι ευκολίες των μετακινήσεων. Οι τιμές των προϊόντων σε σχέση με τους μισθούς θα πέφτουν με αργότερο ρυθμό & όπου αυτοί υφίστανται θα μειώνονται όλο & περισσότερο, χωρίς όμως & οι κυβερνήσεις να κατορθώνουν να κάνουν το ίδιο με τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα.
Δυστυχώς ένα ανεξέλεγκτο οικονομικό σύστημα έχει ουσιαστικά μείον, με τα περισσότερα από αυτά να επικεντρώνονται σε ένα εξαναγκασμένο ανταγωνισμό (ο θάνατός σου η ζωή μου) καθώς η ιδεολογία αφορά τον ατομικισμό & την χρήση των υπολοίπων ως αποκούμπι.
Στο δια ταύτα, όπως είναι ιστορικά γνωστό & ακούγεται συχνότερα (τελευταία γνωστή μου αναφορά σε συνέδριο από τον Αμερικανό διαχειριστή fund Κ Μπας) «Δεν ξέρω ποιος θα πολεμήσει ποιον, αλλά είμαι σχεδόν σίγουρος πως τα επόμενα χρόνια θα δούμε να ξεσπούν πόλεμοι και μάλιστα όχι μικροί»
Αναλογιζόμενοι το χρέος της πιστωτικής αγοράς (340% του ΑΕΠ) δεν δείχνει να απέχει πολύ από την φαντασία μας κάτι τέτοιο, σήμερα! Αν οι περισσότεροι που το βλέπουν αυτό δεν επενδύουν, οι κυβερνήσεις για πόσο πιστεύεται ότι θα μπορούν να προσδίδουν στήριξη; (πχ Ιαπωνία)
Συγχωνεύσεις & εξαγορές θα απαλύνουν ελάχιστα το πρόβλημα, ως προς το δημόσιο χρέος μιας χώρας όταν αυτό είναι αρκετά περισσότερο από του ΑΕΠ της & κάπου εκεί θα βρείτε τις δυνατότερες οικονομίες κρατών σήμερα.
Άλκης Σαββόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου