Άδεια ράφια και κλειστές τράπεζες το τελευταίο στάδιο της κατάρρευσης...
Χρεοκοπήσαμε σαν χώρα γιατί εκμαυλιστήκαμε ή απλώς  ανεχτήκαμε μια πολυάριθμη «μαφία» πολιτικών, συνδικαλιστών και συνεργαζόμενων μαζί τους επιχειρηματιών,  που διέλυσαν το κράτος και την οικονομία αλλά κυρίως την κοινωνία.

Ο συνδικαλιστής του δημοσίου συνδιαλέγεται για τα κεκτημένα και υπό κατάκτηση με κάποιον πρώην συνδικαλιστή που εκπροσωπεί την κυβέρνηση και την κοινωνία ή κάποιον που εξαρτάται από το  «κοπάδι» των σταυρών που εξουσιάζει ο ίδιος.

Αμφότεροι, συνδιαχειρίζονται τα οικονομικά  μιας επιχείρησης της οποίας το ταμείο είναι ο κρατικός προϋπολογισμός και όταν δεν επαρκούσε ο προϋπολογισμός, δηλ. πάντα υπήρχαν τα δανεικά.
 
Μοιραία, είχαμε την παράσταση Γιάννης κερνάει, Γιάννης πίνει και εμείς πληρώνουμε το λογαριασμό.

Ο εργαζόμενος σε μια ιδιωτική επιχείρηση όταν διεκδικεί οφείλει να λάβει υπόψη του, πως αν επιχειρήσει να δώσει παραπάνω απ’ όσα αντέχει, αυτός αύριο δεν θα έχει δουλειά.
 
Στο δημόσιο και τις κρατικές επιχειρήσεις, λεφτά υπήρχαν. Η παραδοχή αυτή εξέθρεψε την πεποίθηση πως το μισθό κάθε τέλος του μήνα τον φέρνει ο πελαργός και όχι ο φορολογούμενος, τα δανεικά ή ο πελάτης της κρατικής επιχείρησης. Συνήθως επειδή είναι και μονοπωλιακές οι κρατικές επιχειρήσεις, οι συνδικαλιστές και οι ακόλουθοι έβλεπαν τους πελάτες σαν αναγκαίο κακό ή σαν θύματα που δεν είχαν άλλη επιλογή.

Δημοσίως βέβαια εκστόμιζαν και καμιά «μπούρδα» για την περιουσία του ελληνικού λαού, που οι ίδιοι είχαν ορίσει εαυτούς σαν προστάτες της.

Χαρακτηριστικά του συνδικαλισμού στο δημόσιο είναι η χωρίς όριο διεκδίκηση σε συνδυασμό με την χωρίς έλεγχο και αξιολόγηση εργασία. Οι απεργίες αντί για τελευταίο μέσο διαπραγμάτευσης, λαμβάνουν χώρα για ψύλλου πήδημα...


Η είδηση...

Η είδηση χθες στον ημερήσιο τύπο έλεγε πως ανεστάλη τελικά η απεργία του ΜΕΤΡΟ για Πέμπτη και Παρασκευή. Η απεργία είχε προκηρυχτεί γιατί συνδικαλιστές είχαν διαφωνήσει και ήρθαν στα χέρια με αποτέλεσμα κάποιοι να καταλήξουν στο νοσοκομείο.
 
Δεν ξέρουμε  τα αίτια  της συμπλοκής, αν και στον δημόσιο συνδικαλισμό  το σκηνικό θυμίζει τον τρόπο που διανέμουν τις περιοχές προστασίας οι ομάδες της μαφίας. Αυτό που είναι άξιο προσοχής όμως είναι πως η αντίδραση στο γεγονός ήταν η προκήρυξη απεργίας.

Η παραπάνω είδηση αποτυπώνει ευθαρσώς την νοοτροπία εκβιασμού της κοινωνίας με την οποία αποσπάστηκαν όλα αυτά τα κεκτημένα από συγκεκριμένες προνομιούχες κατηγορίες της πελατειακής κλεπτοκρατίας.

Η ανοχή στη διαφθορά...
 
Πριν μερικούς μήνες τα συνεχόμενα δημοσιεύματα ανάγκασαν το Νο2 της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ σε απομάκρυνση. Αυτά που βγήκαν στη δημοσιότητα αφορούσαν κατηγορίες τοκογλυφίας, παράνομης επιχειρηματικής δραστηριότητας που απέρρεε από την εκμετάλλευση της συνδικαλιστικής θέσης, εκβιασμούς, πλειστηριασμούς ακινήτων όσων δεν μπόρεσαν να επιστρέψουν τα τοκογλυφικά δάνεια κλπ.

Οι πληροφορίες  θέλουν το στέλεχος αυτό της αριστεράς να συνέχιζε για πολλά χρόνια αυτές τις δραστηριότητες, χωρίς να ενοχλείται ούτε το συνδικάτο, ούτε το κόμμα του το οποίο είχε δεχτεί πολλές καταγγελίες περί τούτου αλλά κώφευε, μέχρι που το θέμα βγήκε στα κανάλια...
 
Ο συνδικαλιστής "επιχειρηματίας"...

Άλλο ένα επισόδειο από τα χιλιάδες που καταγράφονται καθώς οι συνδικαλιστές στο μερίδιο διαφθοράς και υποκρισίας ίσως ξεπερνούν και τους πολιτικούς και τους δημοσιογράφους, (οι παράγοντες του ποδοσφαίρου σίγουρα έπονται...) είναι η ιστορία που καταγγέλλει ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Γ. Μπουτάρης σε συνέντευξή του:
«-Το ότι όμως ο πρόεδρος των εργαζομένων του δήμου έφτασε στο σημείο να εισβάλει στον χώρο σας σπρώχνοντας και απειλώντας, μας τρομάζει.
Γ.Μ: Καταρχήν, ήταν εκτός εαυτού. Μεθυσμένος, δεν ξέρω. Εγώ όμως δεν μπορώ να μην του κάνω μήνυση. Πέσανε όλοι να με φάνε. Γιατί να μην την κάνω, όταν καταπατιέται ο θεσμός; Καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά ότι πολύς κόσμος είναι αγαναχτισμένος.

Όχι ο  Μανουσαρίδης όμως. Καταρχήν, γιατί δε δουλεύει, καταχραζόμενος το συνδικαλιστικό του αξίωμα. Πράγμα που δεν τον εμποδίζει να δουλεύει εισπράκτορας σε εταιρία πνευματικών δικαιωμάτων ή να συνεταιρίζεται και σε ένα beachbar στη Χαλκιδική. Ρε, φίλε, γαμώ τον κομουνισμό σου.» Βλέπε: Ρε φίλε... τον κομμουνισμό σου!
Το σύμπλεγμα ανεπάγγελτων πολιτικών και επαγγελματιών συνδικαλιστών που κυβέρνησε την χώρα ευθύνεται για την οικονομική και ηθική χρεοκοπία μας.
 
Ευθύνεται ακόμη ετούτη την ύστατη ώρα για την διάλυση του κράτους μπροστά στην ανάγκη για μεταρρυθμίσεις. Είναι σαν να ζητάμε από τους πορτοφολάδες να κόψουν τα χέρια τους...

Χθες μια γερμανική εφημερίδα δημοσίευσε στοιχεία μιας έκθεσης του ΟΟΣΑ για τη χώρα μας.  
Συγκεκριμένα:
Το στέλεχος του οργανισμού Καρολιν Βάλρεϊ σε δηλώσεις στην γερμανική Die Welt φέρεται να υποστηρίζει:

«Τα 14 ελληνικά υπουργεία της ελληνικής κυβέρνησης στερούνται βάσεων δεδομένων, γνώσης για να επεξεργαστούν τα δεδομένα αυτά, οργάνωσης για να εκμεταλλευθούν τα ευρήματα από την επεξεργασία των δεδομένων, ενώ στερούνται και από την απαραίτητη μεταξύ τους συνεργασία».

Χαρακτηριστικά αναφέρει ακόμη: «Ο έλληνας υπουργός συναντά τα ανώτατα στελέχη του υπουργείου του μόνο δύο φορές ετησίως, ενώ στη Βρετανία ή στη Γαλλία ανάλογες συναντήσεις λαμβάνουν χώρα κάθε εβδομάδα...
Επίσης τα υψηλόβαθμα στελέχη έχουν ελάχιστες επαφές με τους συναδέλφους τους σε άλλες υπηρεσίες του υπουργείου ή ακόμη και με στελέχη που εργάζονται στο ίδιο γραφείο μ΄ αυτά», αναφέρει συγκεκριμένα η έκθεση.

Η Κάρολιν Βάρλεϊ υποστηρίζει εν κατακλείδι ότι «η ελληνική διοίκηση δεν παράγει έργο και εξ αιτίας της αδυναμίας της αυτής να παράξει έργο δεν επιτρέπει στην Ελλάδα να προωθήσει διαρθρωτικές αλλαγές».
Όπως αναφέρει στη γερμανική εφημερίδα, «η Κεντρική Διοίκηση δεν διαθέτει τα πρακτικά εργαλεία, την κουλτούρα και την ικανότητα να σχεδιάσει, να εκτελέσει και να ελέγξει την εφαρμογή παραγωγικών πολιτικών».
Όπως καταλαβαίνετε έχουμε φτάσει στο σημείο που αρχίζει να επιταχύνεται η διάλυση της χώρας. Απομένει, όλο αυτό το σύμφυρμα των πελατών και των συντεχνιών να αλλάξει συμπεριφορά, όταν θα δει τα ράφια των σουπερ μάρκετ  άδεια και τα ντεπόζιτα των καυσίμων κενά.