Η αξία του έθνους (Γκιμπράν 1923)

Να λυπηθείτε το έθνος..

που φορεί το ένδυμα που δεν ύφανε,

το ψωμί που δε φτιάχνει απ τη σοδιά του,

ή το κρασί που δε πίνει από τ’ αμπέλι του…

Λυπηθείτε το έθνος

με φωνή απόγνωσης σ απρόσμενη κηδεία,

αυτό που ασυναίσθητα ζει στα ερείπιά του

& επαναστατεί πριν τη σφαγή του τέλους

Λυπηθείτε όσους με γνώμονα

τη μύτη τους κοιτούν & το προσωπικό συμφέρον,

εκλέγουν με δόλο αρχηγούς,

παράγοντας ανήθικους & απατεώνες φιλοσόφους,

ρήτορες απάνθρωπους & δικηγόρους ψεύτες

Αν πάλι

σοφούς έχουνε κωφάλαλους,

φιλόσοφους, απ τα στυγνά τα χρόνια βουβαμένους,

εσείς παράδειγμα άλλο πάρετε,

νέα ιδανικά να μπούνε

& από τα λόγια τούτης της γραφής,

μον΄ αδρανείς μη μείνετε, μηδέ να κουφαθείτε

για έρμαιο έθνος θαν’ αυτό & θα το λοιδορείτε.

{Προσαρμοσμένο το έργο του Kαλίλ Γκιμπράν, "ο Κήπος του Προφήτη", 
στα δικά μας τεκμαινόμενα (Α.Σ.)}