Τι είναι ο σοσιαλισμός (;)

 

Μεγάλος διαγωνισμός με δώρο κάρτα-μέλους στο κόμμα που θα κυβερνήσει!

Σύντροφε και συντρόφισσα,
Τα εύκολα, όπως και τα ωραία, κάποτε τελειώνουν. Αρχίζουν τα δύσκολα. Η κάρτα μέλους δεν δίνεται σε όποιον να 'ναι! Πρέπει να αποδείξεις την αξία σου.

 


ΕΡΩΤΗΣΗ ΠΕΜΠΤΗ:

Τι είναι ο σοσιαλισμός σύμφωνα με το κόμμα; Πώς θα φτάσουμε εκεί;

α) Ο σοσιαλισμός είναι ένα ανώτερο κοινωνικοοικονομικό σύστημα συγκριτικά με τον καπιταλισμό. Στηρίζεται στην κοινωνικοποίηση των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής και διανομής, η οποία συντρίβει τα εμπόδια που θέτει στην ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων η καπιταλιστική ιδιοκτησία και η παραγωγή με σκοπό το κέρδος. Η κοινωνικοποίηση αυτή, θα εξαλείψει την καπιταλιστική αναρχία της παραγωγής και θα κάνει δυνατό το σχεδιασμό της οικονομίας προς όφελος του εργαζόμενου κοινωνικού συνόλου. (Συμβολή της Κομμουνιστικής Πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ, Μαϊ 2013)

β)  Για μας ο σοσιαλισμός είναι μορφή οργάνωσης της κοινωνίας που βασίζεται στην
κοινωνική -και όχι κρατική- ιδιοκτησία και διαχείριση των παραγωγικών μέσων ενώ απαιτεί τη δημοκρατία σε όλα τα κύτταρα και όλους τους αρμούς της δημόσιας ζωής προκειμένου οι εργαζόμενοι να είναι σε θέση να σχεδιάζουν, να διευθύνουν, να ελέγχουν και να προστατεύουν με τα εκλεγμένα όργανά τους την παραγωγή́ κατευθύνοντάς την στην ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. Αλλά ταυτόχρονα, ο σοσιαλισμός δεν είναι για μας η αντιγραφή μοντέλων που επεδίωξαν να στηριχθούν σε τέτοιες ιδέες, αλλά τις παρερμήνευσαν, τις διαστρέβλωσαν και τελικά, για πολλούς και σύνθετους λόγους, αυτοκαταστράφηκαν. (ΣΥΡΙΖΑ, ιδρυτική Διακήρυξη, Ιουλ 2013)
γ)  Είκοσι χρόνια μετά την πτώση του τείχους του Βερολίνου, για τη δική μας Αριστερά που διεκδικεί να γκρεμίσει τα τείχη που υψώνονται παντού γύρω μας ένα είναι το μήνυμα: ο σοσιαλισμός ή θα είναι δημοκρατικός ή δεν θα υπάρξει (Τσίπρας, Νοεμβ. 2009)
δ) Αν θέλουμε σοσιαλισμό πρέπει να μπορούμε να σταθούμε πρώτα στα δικά μας πόδια. Όταν είμαστε έτοιμοι. Πρώτα πρέπει να ξεπεράσουμε την κρίση, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη των αγορών με ισοσκελισμένο προϋπολογισμό, κάτι που θα χρειαστεί τέσσερα έως πέντε χρόνια. (Τσίπρας, Απρ. 2014)

ε) Μετά τις εμπειρίες του 20ού αιώνα και την κατάρρευση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού, η επίκληση του «σοσιαλισμού» δεν συνιστά μια απάντηση με αυτονόητο περιεχόμενο. Αντίθετα, υποδηλώνει την ανάγκη για μια επαναθεμελίωση και επαναπροσδιορισμό του νοήματος του σοσιαλισμού σε συνάρτηση με τη δημοκρατία, την ελευθερία, την αειφορία, με τρόπο ώστε να ενσωματώνει την κριτική του παρελθόντος και τις ανάγκες του παρόντος και του μέλλοντος. (Δραγασάκης, Νοεμβ. 2013)

στ) Η αλληλεγγύη, η ισότητα, η ελευθερία, η δημοκρατία, η δικαιοσύνη, είναι οι επιβεβλημένοι, λόγω των συνθηκών, άξονες γύρω από τους οποίους πρέπει να οικοδομηθεί η στρατηγική του νέου, ευρύ, ανοικτού φορέα στον οποίο οφείλει να μετατραπεί ο ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ. [...] παραγωγική και οικονομική ανασυγκρότηση της πατρίδας μας. Με τους πολίτες στο προσκήνιο. Με τους νέους στην πρώτη γραμμή. Με τα κινήματα αμφισβήτησης και χειραφέτησης στην αιχμή του δόρατος. Γιατί ο νέος, ανοικτός φορέας της Αριστεράς οφείλει να εκφράζει ακριβώς την αξιακή δυναμική ενός δημοκρατικού, ανοικτού, συμμετοχικού Σοσιαλισμού – του μόνου δηλαδή που μπορεί να υπάρξει σήμερα. (Δούρου, Οκτ. 2012)

ζ) Για μας σοσιαλισμός δεν είναι η αναστήλωση ενός κοινωνικού κράτους άλλων εποχών, ούτε η αναβίωση γραφειοκρατικών καθεστώτων, από τις αντιφάσεις των οποίων έχουμε πολλά να μάθουμε. Ο σοσιαλισμός είναι η οικοδόμηση ενός κόσμου ριζικά νέου, που, όμως, τα υλικά του υπάρχουν στο σήμερα. Υπάρχουν εκεί που οι εργατικοί και κοινωνικοί αγώνες υψώνουν το ανάστημά τους, εκεί που η αλληλέγγυα οικονομία έρχεται να λύσει προβλήματα διαβίωσης, εκεί που η αυτοδιαχείριση γίνεται η φυσιολογική διέξοδος των εργαζομένων, εκεί που ο κόσμος της εργασίας και της νεολαίας αυτοοργανώνεται για να παλέψει, γιατί αρνείται ν’ αφήσει τη ζωή του έρμαιο στα παιχνίδια των επιχειρήσεων και του κράτους, γιατί αρνείται να ζήσει με το φόβο της καταστολής και του φασισμού. Για μας ο σοσιαλισμός είναι η επέκταση της δημοκρατίας και της ισότητας σε όλες τις σφαίρες της κοινωνικής ζωής (Νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, Νοεμβ. 2013)

ι) η υπόθεση του σοσιαλισμού δεν μπορεί να τίθεται με όρους εμμονής στις «Γραφές» του μαρξισμού-λενινισμού, ούτε ως διαχωριστική γραμμή ανάμεσα σε «επαναστάτες» και «ενσωματωμένους». Ο σοσιαλισμός δεν είναι εφικτός προορισμός ως αντίστροφη μέτρηση μιας πορείας ενός ωρολογιακού μηχανισμού, σύμφωνα με τον οποίο ήρθε η ώρα του και έχει ήδη καθοριστεί τι πρέπει να συμβεί. Αντίθετα, τα προβλήματα που γεννούν στους ανθρώπους την ανάγκη να αλλάξουν τη ζωή τους τον κάνουν εφικτή διαδικασία μέσα στην ασυνέχεια της ιστορίας. (Ζαγάρας, Οκτ. 2014)

ια) Για εμάς ο σοσιαλισμός είναι μορφή οργάνωσης της κοινωνίας που βασίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία και διαχείριση των παραγωγικών μέσων. Απαιτεί τη δημοκρατία σε όλα τα κύτταρα της δημόσιας ζωής, όπου η συλλογικότητα αναδεικνύει έμπρακτα την υπεροχή της έναντι της ατομικότητας και η αλληλεγγύη την ισχύ της έναντι του ανταγωνισμού, προκειμένου οι εργαζόμενοι να είναι σε θέση να σχεδιάζουν, να διευθύνουν, να ελέγχουν και να προστατεύουν, με τα εκλεγμένα όργανά τους, την παραγωγή, κατευθύνοντάς την στην ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών. (Καταστατικό του ΣΥΡΙΖΑ, Αυγ. 2013)

ιβ) Ο ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ έχει διακηρύξει ως απώτερο στόχο του τον σοσιαλισμό, που «αποσκοπεί τελικά στην απάλειψη των σχέσεων εκμετάλλευσης, στην κατάργηση των κοινωνικών τάξεων και των πατριαρχικών σχέσεων και στην αρμονική συμβίωση κοινωνίας και φύσης», έχοντας έτσι από τη σύστασή του συναντηθεί με τον αριστερό φεμινισμό. (Σταμπουλή, Ιουλ. 2013)

ιγ) Ο στόχος του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ είναι ο Σοσιαλισμός του 21ου αιώνα, ένας σοσιαλισμός με Δημοκρατία κι Ελευθερία, επεσήμανε ο εισηγητής. Ο στόχος αυτός όχι μόνο είναι εφικτός, αλλά υλοποιείται καθημερινά μέσα από τους αγώνες και τις διεκδικήσεις για δημόσιο χώρο και δημόσια αγαθά, μέσα από τα δίκτυα αλληλεγγύης, στα οποία συμμετέχουν καθημερινά χιλιάδες άνθρωποι ανιδιοτελώς. Στόχος του ΣΥΡΙΖΑ ΕΚΜ είναι να συμπυκνώσει και να συστηματοποιήσει όλη αυτή τη διαδικασία και να τη μετασχηματίσει σε πολιτικό πρόγραμμα, επεσήμανε. Στον στρατηγικό ορίζοντα του σοσιαλισμού βρίσκεται μια κοινωνία πέραν του κέρδους, μια κοινωνία στην οποία τα μέσα παραγωγής θα είναι κοινωνικοποιημένα κι όχι κρατικοποιημένα, υπογράμμισε. Η κοινωνία αυτή δεν χαρίζεται, αλλά κατακτιέται μέσα από μάχες, τομές και ρήξεις. (Περιγραφή ομιλίας του Αρ. Μπαλτά, Δεκ. 2012)

ιδ) Η μόνη ελπιδοφόρος προσέγγιση είναι αυτή που οδήγησε τον ΣΥΡΙΖΑ στη σημερινή του θέση. Είναι η ξεκάθαρη υιοθέτηση και προβολή των αξιών και οραμάτων της Αριστεράς για μιαν άλλη κοινωνία, τη σοσιαλιστική κοινωνία, όπου, αντί για την κερδοσκοπία και την εκμετάλλευση, θα κυριαρχεί ο στόχος της απάντησης στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες.Είναι η έμπρακτη και σύγχρονη εφαρμογή του αξιακού οπλοστασίου της Αριστεράς -σήμερα, και όχι τη Δευτέρα Παρουσία-, όπως η αλληλεγγύη, η ανυποχώρητη εμπιστοσύνη στις δημοκρατικές διαδικασίες, η στήριξη και ανάπτυξη κινημάτων, η εμμονή στη δυναμική της συλλογικότητας, η ενθάρρυνση και εμβάθυνση των εγχειρημάτων αυτοδιαχείρισης και εναλλακτικής οργάνωσης και οικονομίας. Είναι η υποστήριξη με περηφάνια του δημοκρατικού πλαισίου της Αριστεράς, όπου η πολυφωνία και η σύνθεση διαφορετικών απόψεων θεωρούνται το μεγάλο πλεονέκτημα ενός αριστερού κόμματος, όσο και αν προσπαθεί να το λοιδορεί η χωρίς σύνορα ζούγκλα των ΜΜΕ. Είναι το ήθος και η ανιδιοτέλεια, η αγωνιστικότητα και η κοινωνική και κινηματική αναφορά των αριστερών που αποτελούν το βασικό πλεονέκτημα για τον σχεδιασμό και την υλοποίηση μιας πολιτικής με σκοπό την άμεση αναστροφή της ανθρωπιστικής κρίσης και τη θεμελίωση νέων δομών κοινωνικής οργάνωσης.Είναι η ταξική μεροληψία που δίνει τη δυνατότητα στην Αριστερά να συλλάβει τη δυναμική της διεθνιστικής αλληλεγγύης σε αντίθεση με την κοντόθωρη αλλά και επικίνδυνη εθνοκεντρική ρητορική. Είναι τελικά το όραμα για τον σοσιαλισμό, είναι η ρεαλιστική δύναμη που δίνει στην Αριστερά η ελευθερία μας να ονειρευόμαστε.(Μπένος, Ιουν. 2014)

ιε) Για μας ο σοσιαλισμός δεν είναι καθεστώς που μπορεί να καθιερωθεί μέσω μιας εξελικτικής διαδικασίας σταδιακών αλλαγών του καπιταλισμού αλλά ούτε καθεστώς που εγκαθιδρύεται μια και έξω κάποια μοναδική στιγμή. Ο σοσιαλισμός είναι στόχος αλλά και δρόμος συνεχούς αγώνα, με περιόδους έντασης και περιόδους ύφεσης, με ρήξεις, άλματα και μεγάλες τομές. Είναι δρόμος που αποσκοπεί σε μακροπρόθεσμους στόχους, αλλά ξεκινά πάντοτε από το σήμερα. Είναι δρόμος που περπατάμε οι πολλοί από κοινού, σταθερά προσανατολισμένοι στον στόχο, υλοποιώντας καθημερινά τα αιτήματα που τον συγκροτούν και μαχόμενοι για να εμπεδώσουμε τις αντίστοιχες κατακτήσεις. Είναι δρόμος όπου προσπαθούμε να άρουμε κάθε στιγμή τις διαχρονικά κυρίαρχες διακρίσεις που αναφέραμε, αρχίζοντας από τους δικούς μας κόλπους. Είναι δρόμος που αποσκοπεί σε συγκεκριμένο στόχο, αλλά που δεν μπορεί να απαντήσει προκαταβολικά σε όλα τα μεγάλα ερωτήματα που τίθενται γιατί οι απαντήσεις δεν μπορούν να διατυπωθούν σε όλες τους τις διαστάσεις ανεξάρτητα από την κοινωνική κίνηση. (ΣΥΡΙΖΑ, Ιδρυτική Διακήρυξη, Ιουλ. 2013)

ιστ) Η έξοδος από την κρίση που διεκδικούμε οφείλει να εντάσσεται προοπτικά σε μια στρατηγική υπέρβασης του ίδιου του καπιταλισμού. Οι εργαζόμενες τάξεις, οι νέες γενιές, η ελληνική κοινωνία συνολικά έχουν σήμερα την ευκαιρία όχι μόνο να οραματιστούν αλλά να διεκδικήσουν ένα καλύτερο μέλλον. Να απαιτήσουν μια κοινωνία αλληλεγγύης, ισότητας, ελευθερίας και δικαιοσύνης. Μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Μια κοινωνία σοσιαλιστική.

Όλα τα παραπάνω – άμεσα μέτρα αντιμετώπισης των συνεπειών της κρίσης, το πολιτικό σχέδιο εξόδου απ΄ την κρίση και η σοσιαλιστική προοπτική αποτελούν για μας οργανικά μέρη μιας ενιαίας αγωνιστικής πορείας. Η αντιμετώπιση των άμεσων προβλημάτων και των μακροπρόθεσμων καθηκόντων θα συμβάλει απ΄ τη μια στην παραπέρα απονομιμοποίηση του νεοφιλελευθερισμού και από την άλλη, θα ανοίγει το δρόμο για αναζήτηση πειστικών απαντήσεων σε συγκεκριμένα αλλά και θεμελιώδη ζητήματα όπως: Τι παράγουμε και πώς το παράγουμε. Πώς διανέμουμε τον παραγόμενο πλούτο και τι καταναλώνουμε. Πώς αναπαράγουμε την κοινωνία μας και τους εαυτούς μας. Πώς προστατεύουμε και αξιοποιούμε δημιουργικά το περιβάλλον. Πώς αποκτούμε, αναπτύσσουμε και χρησιμοποιούμε τη γνώση προς όφελος της κοινωνίας συνολικά. Πώς ορίζουμε το δημόσιο χώρο και τα συλλογικά αγαθά. Πώς διαφυλάσσουμε την ατομικότητα και την ιδιαιτερότητα του καθενός και της καθεμιάς και συμβάλλουμε στη χειραφέτηση όλων. Πώς αντιλαμβανόμαστε τα κοινωνικά, τα πολιτικά και τα ατομικά δικαιώματα. Πώς συμβάλλουμε να οργανωθεί η δημοκρατία και οι θεσμοί. Πώς προκαλείται και διασφαλίζεται η ολόπλευρη συμμετοχή των ίδιων των εργαζομένων στη διαμόρφωση του τρόπου ζωής τους. (Το Πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ, Αυγ. 2013)

leninreloaded