World Socialist Web Site
25 Μάρτη 2015
Μτφρ.: Lenin Reloaded
Οι παγκόσμιες χρηματαγορές βρίσκονται καθ' οδόν για ένα ακόμα κραχ, με συνέπειες σοβαρότερες απ' την κατάρρευση του Σεπτέμβρη του 2008.
Η ίδια η άρχουσα τάξη έχει εκπέμψει μια σειρά από σοβαρές προειδοποιήσεις ότι οι σημερινές μονεταριστικές πολιτικές έχουν δημιουργήσει χρηματοπιστωτικές φούσκες με καταστροφικές συνέπειες.
Σε συνέντευξή του στους Financial Times ο James Bullard, επικεφαλής της Reserve Bank του St Louis, και μέλος (χωρίς δικαίωμα ψήφου) του Federal Open Market Committee, είπε ότι η Fed θα πρέπει να αρχίσει να εκλογικεύει την πολιτική επιτοκίων το συντομότερο. Αν συνεχιστεί το σημερινό μηδενικό ποσοστό θα προκληθεί φούσκα στις τιμές των περιουσιακών στοιχείων η οποία "θα ξεφύγει απ' τον έλεγχο."
Ο Bullard και άλλοι επισημαίνουν το πλέον προφανές, ότι ο
συνδυασμός της ποσοτικής χαλάρωσης (δηλαδή της εκτύπωσης χρήματος) και της μείωσης των επιτοκίων από τις κεντρικές τράπεζες οδηγεί σε αδηφαγία σε ότι αφορά τις παγκόσμιες αγορές equity και ομολόγων.
Την περασμένη εβδομάδα, ανάλυση του S&P 500 Index απ' το Γραφείο Χρηματοπιστωτικής Έρευνας που προσαρτάται στο Αμερικανικό Treasury Department συμπέρανε πως το αμερικανικό χρηματιστήριο έχει μπει σε κατάσταση παρόμοια με αυτή του 1929, του 2000 και του 2007. Δηλαδή, ότι επίκειται μείζων πτώση, αν όχι κραχ.
Δίνοντας στην αναφορά του τον τίτλο "Αγορές από υδράργυρο", ο συγγραφέας σημειώνει: "οι αγορές από υδράργυρο μετατρέπονται από ήρεμες σε ταραγμένες πολύ γρήγορα."
Υπάρχουν αυξανόμενοι φόβοι για "έλλειψη ρευστότητας" αν όλοι οι μεγάλοι επενδυτές και σπεκουλαδόροι, οι οποίοι χρησιμοποιούν παρόμοια χρηματοπιστωτικά μοντέλα, προσπαθήσουν να βγουν απ' το χρηματιστήριο ταυτόχρονα, απλώς για να ανακαλύψουν ότι δεν βρίσκουν αγοραστές.
Υπάρχουν αυξανόμενοι φόβοι για "έλλειψη ρευστότητας" αν όλοι οι μεγάλοι επενδυτές και σπεκουλαδόροι, οι οποίοι χρησιμοποιούν παρόμοια χρηματοπιστωτικά μοντέλα, προσπαθήσουν να βγουν απ' το χρηματιστήριο ταυτόχρονα, απλώς για να ανακαλύψουν ότι δεν βρίσκουν αγοραστές.
Σύμφωνα με έκθεση στους κυριακάτικους Financial Times, ορισμένοι διαχειριστές funds προειδοποιούν ότι "δεν έχει σημειωθεί τόσο εξαπλωμένη ανησυχία για τη δομή των αγορών πάγιου εισοδήματος (δηλ., των ομολόγων), από την κατάρρευση της Λέμαν Μπράδερς τον Σεπτέμβρη του 2008 και το πάγωμα των χρηματογορών τον Αύγουστο του 2007". Η έκθεση ανέφερε ότι οι τιμές των ομολόγων έχουν ανέβει σημαντικά, καθώς οι επενδυτές "καταβροχθίζουν" το φτηνό χρήμα που παρέχεται από το καθεστώς χαμηλών επιτοκίων στις κεντρικές τράπεζες, καθώς και ότι θα ανακύψει έλλειψη ρευστότητας αν "προσπαθήσουν να διαφύγουν [απ' το χρηματιστήριο] ομαδικά."
Η ίδια κατάσταση βρίσκεται υπό εξέλιξη στις αγορές κρατικών και ιδιωτικών ομολόγων, καθώς αυτές έχουν αναπτυθεί στη βάση του φτηνού χρήματος, κάτι που κάνει συχνό το πρότερα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο των αρνητικών αποδόσεων.
Οι αρνητικές αποδόσεις σημαίνουν ότι οι επενδυτές στην ουσία πληρώνουν τις κυβερνήσεις για το προνόμιο να δανείζονται χρήμα απ' αυτές. Το φαινόμενο είναι αποτέλεσμα μιας κατάστασης στην οποία, παρά το γεγονός ότι οι ομολογιούχοι θα είχαν απώλειες αν κρατούσαν το ακριβό ομόλογο μέχρι να ωριμάσει, μπορούν να συνεχίσουν να βγάζουν κεφαλαικό κέρδος γιατί η ροή χρηματοδότησης από τις κεντρικές τράπεζες σπρώχνει τις τιμές των ομολόγων ακόμα πιο ψηλά. Μπορούν απλώς να πουλήσουν το ομόλογο σε έναν άλλο επενδυτή, ο οποίος λειτουργεί ο ίδιος με την προϋπόθεση ότι μπορεί να κάνει το ίδιο.
Στην πράξη, οι αγορές ομολόγων έχουν μετατραπεί σε μια γιγάντια πυραμίδα Πόνζι, όπου τα κέρδη μπορούν να συνεχίσουν να αντλούνται για όσο συνεχίσει να ρέει χρήμα.
Η ίδια κατάσταση βρίσκεται υπό εξέλιξη στις αγορές κρατικών και ιδιωτικών ομολόγων, καθώς αυτές έχουν αναπτυθεί στη βάση του φτηνού χρήματος, κάτι που κάνει συχνό το πρότερα εξαιρετικά σπάνιο φαινόμενο των αρνητικών αποδόσεων.
Οι αρνητικές αποδόσεις σημαίνουν ότι οι επενδυτές στην ουσία πληρώνουν τις κυβερνήσεις για το προνόμιο να δανείζονται χρήμα απ' αυτές. Το φαινόμενο είναι αποτέλεσμα μιας κατάστασης στην οποία, παρά το γεγονός ότι οι ομολογιούχοι θα είχαν απώλειες αν κρατούσαν το ακριβό ομόλογο μέχρι να ωριμάσει, μπορούν να συνεχίσουν να βγάζουν κεφαλαικό κέρδος γιατί η ροή χρηματοδότησης από τις κεντρικές τράπεζες σπρώχνει τις τιμές των ομολόγων ακόμα πιο ψηλά. Μπορούν απλώς να πουλήσουν το ομόλογο σε έναν άλλο επενδυτή, ο οποίος λειτουργεί ο ίδιος με την προϋπόθεση ότι μπορεί να κάνει το ίδιο.
Στην πράξη, οι αγορές ομολόγων έχουν μετατραπεί σε μια γιγάντια πυραμίδα Πόνζι, όπου τα κέρδη μπορούν να συνεχίσουν να αντλούνται για όσο συνεχίσει να ρέει χρήμα.
Με άλλα λόγια, ο τρόπος λειτουργίας αυτού που ξεκίνησε ως εγκληματική δραστηριότητα στις ΗΠΑ στη δεκαετία του 1920 έχει πλέον γίνει η βασική αρχή λειτουργίας των παγκόσμιων χρηματοπιστωτικών αγορών των πολλών τρισεκατομμυρίων.
Η επίσημη δικαιολόγηση αυτού του συστήματος που δίνουν οι υπερασπιστές του είναι ότι αυτά τα μέτρα είναι απαραίτητα για να προκληθεί οικονομική ανάπτυξη. Τέτοιοι όμως ισχυρισμοί διαψεύδονται από τα στοιχεία. Η παγκόσμια οικονομία συνολικά χαρακτηρίζεται από αυξανόμενες τάσεις αποπληθωρισμού σε συνδυασμό με λιμνάζοντα ή χαμηλά ποσοστά ανάπτυξης.
Χθες ανακοινώθηκε ότι οι καταναλωτικές τιμές για τον Φεβρουάριο στη Βρετανία δεν δείχνουν αύξηση για πρώτη φορά εδώ και 55 χρόνια, κάτι που αποτελεί βέβαιο δείκτη οικονομικής συρρίκνωσης.
Την ίδια στιγμή, ένας βασικός δείκτης της βιομηχανικής δραστηριότητας της Κίνας έπεσε στα χαμηλότερα επίπεδα εδώ και 11 μήνες. Μειώσεις σημειώθηκαν στις βασικές περιοχές των νέων παραγγελιών, των παραγγελιών για εξαγωγές και στις τιμές απασχόλησης και παραγωγής.
Προχθές, στην Ευρώπη, οι προβλέψεις της ΕΚΤ παρατήρησαν ότι το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΕ, που έχει ως στόχο τη διοχέτευση πλέον του €1 τρις στις χρηματαγορές στους επόμενους 18 μήνες, δεν θα κάνει σχεδόν τίποτε για να αυξήσει την απασχόληση.
Προχθές, στην Ευρώπη, οι προβλέψεις της ΕΚΤ παρατήρησαν ότι το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΕ, που έχει ως στόχο τη διοχέτευση πλέον του €1 τρις στις χρηματαγορές στους επόμενους 18 μήνες, δεν θα κάνει σχεδόν τίποτε για να αυξήσει την απασχόληση.
Το ποσοστό ανεργίας θα συνεχίσει να είναι πάνω από 10% [κατά Μ.Ο στην ΕΕ] ακόμα και μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος.
Η βασική συνέπεια των μέτρων ποσοτικής χαλάρωσης ήταν η προώθηση των ευρωπαϊκών χρηματιστηριακών αγορών, οι οποίες φέτος έχουν ως τώρα αναπτυχθεί γρηγορότερα από τις αμερικανικές, αν και η οικονομική παραγωγή της ΕΕ εξακολουθεί να είναι χαμηλότερη από ό,τι το 2007, με τις επενδύσεις στην πραγματική οικονομία να είναι πάνω από 25% κάτω απ' τα προ κρίσης επίπεδα.
Καθώς η επιχειρηματική και χρηματιστική αριστοκρατία συνεχίζει να πλουτίζει, οι συνθήκες για την εργατική τάξη υπόκεινται σε λιτότητα χωρίς τέλος.
Η βασική συνέπεια των μέτρων ποσοτικής χαλάρωσης ήταν η προώθηση των ευρωπαϊκών χρηματιστηριακών αγορών, οι οποίες φέτος έχουν ως τώρα αναπτυχθεί γρηγορότερα από τις αμερικανικές, αν και η οικονομική παραγωγή της ΕΕ εξακολουθεί να είναι χαμηλότερη από ό,τι το 2007, με τις επενδύσεις στην πραγματική οικονομία να είναι πάνω από 25% κάτω απ' τα προ κρίσης επίπεδα.
Καθώς η επιχειρηματική και χρηματιστική αριστοκρατία συνεχίζει να πλουτίζει, οι συνθήκες για την εργατική τάξη υπόκεινται σε λιτότητα χωρίς τέλος.
Οι επιταγές της οικονομικής ολιγαρχίας σχετικά με την Ελλάδα είναι η πεμπτουσία του παγκόσμιου προγράμματος: δια της βίας εξαθλίωση και πείνα όλο και μεγαλύτερων τμημάτων του πληθυσμού.
Μετά την καταστροφή της Μεγάλης Ύφεσης του 1930, οι πολιτικοί εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης --που φοβόταν τρομερά την σοσιαλιστική επανάσταση-- ισχυρίστηκαν πως μπορούσαν να ελέγξουν τις χειρότερες συνέπειες του συστήματος κερδοφορίας μέσα από τα λεγόμενα Κεϋνσιανά μέτρα, τα οποία βασιζόταν στην κρατική χρηματοδότηση ώστε να προκληθεί ανάπτυξη και να εξασφαλιστεί η επιστροφή στο "φυσιολογικό."
Αυτές οι πολιτικές φάνηκαν να έχουν επιτυχία για ένα πολύ μικρό ιστορικό διάστημα. Στηριζόντουσαν όμως στη δύναμη του αμερικανικού καπιταλισμού και την ώθηση που έφεραν στην παγκόσμια οικονομία συνολικά οι πιο παραγωγικές του μέθοδοι.
Η κατάσταση σήμερα έχει εντελώς μεταμορφωθεί. Η αμερικανική οικονομία δεν είναι πια το κέντρο της οικονομικής ανάπτυξης, αλλά το αρχηγείο του παγκόσμιου παρασιτισμού.
Η κεντρική θέση στην παγκόσμια οικονομία δεν ανήκει πλέον σε επιχειρήσεις όπως η Ford και η General Motors, αλλά στην Goldman Sachs, την JPMorgan Chase και τα εξίσου παρασιτικά τους ανάλογα διεθνώς.
Αυτό που τις απασχολεί δεν είναι η δημιουργία νέου πλούτου, αλλά η ιδιοποίησή του μέσα από κραυγαλέα εγκληματικές μεθόδους.
Η απόλυτη χρεοκοπία ολόκληρου του συστήματος κερδοφορίας δραματοποιείται από την συζήτηση για την πολιτική μέσα στους κυρίαρχους χρηματοπιστωτικούς και οικονομικούς κύκλους. Η συζήτηση γίνεται ανάμεσα σε όσους ισχυρίζονται ότι πρέπει να συνεχιστεί ως πολιτική η παροχή φτηνού χρήματος απ' τις κεντρικές τράπεζες, αλλιώς θα έρθει η καταστροφή· κι αυτούς που επιμένουν ότι πρέπει να κλείσει η κάνουλα και να εκκαθαριστεί το σύστημα, και με χρεοκωπίες και καταρρεύσεις αν είναι ανάγκη, για να προληφθεί μια ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή.
Οι διάφοροι υπερασπιστές του συστήματος κερδοφορίας, στα ΜΜΕ, στους ακαδημαϊκούς κύκλους, και στις ψευτοαριστερές οργανώσεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, ισχυρίζονται ότι δεν είναι εφικτή μια παγκόσμια σχεδιασμένη σοσιαλιστική οικονομία και ότι συνεπώς η μόνη εναλλακτική είναι "να σώσουμε τον καπιταλισμό απ' τον εαυτό του."
Στην πραγματικότητα, ο διεθνής σοσιαλισμός ως οπτική είναι η μοναδική βιώσιμη και ρεαλιστική λύση στην ιστορική κρίση του καπιταλισμού. Για να πραγματοποιηθεί, πρέπει να γίνει η βάση του πολιτικού προγράμματος για το οποίο αρχίζει την πάλη η διεθνής εργατική τάξη.
Η απόλυτη χρεοκοπία ολόκληρου του συστήματος κερδοφορίας δραματοποιείται από την συζήτηση για την πολιτική μέσα στους κυρίαρχους χρηματοπιστωτικούς και οικονομικούς κύκλους. Η συζήτηση γίνεται ανάμεσα σε όσους ισχυρίζονται ότι πρέπει να συνεχιστεί ως πολιτική η παροχή φτηνού χρήματος απ' τις κεντρικές τράπεζες, αλλιώς θα έρθει η καταστροφή· κι αυτούς που επιμένουν ότι πρέπει να κλείσει η κάνουλα και να εκκαθαριστεί το σύστημα, και με χρεοκωπίες και καταρρεύσεις αν είναι ανάγκη, για να προληφθεί μια ακόμα μεγαλύτερη καταστροφή.
Οι διάφοροι υπερασπιστές του συστήματος κερδοφορίας, στα ΜΜΕ, στους ακαδημαϊκούς κύκλους, και στις ψευτοαριστερές οργανώσεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα, ισχυρίζονται ότι δεν είναι εφικτή μια παγκόσμια σχεδιασμένη σοσιαλιστική οικονομία και ότι συνεπώς η μόνη εναλλακτική είναι "να σώσουμε τον καπιταλισμό απ' τον εαυτό του."
Στην πραγματικότητα, ο διεθνής σοσιαλισμός ως οπτική είναι η μοναδική βιώσιμη και ρεαλιστική λύση στην ιστορική κρίση του καπιταλισμού. Για να πραγματοποιηθεί, πρέπει να γίνει η βάση του πολιτικού προγράμματος για το οποίο αρχίζει την πάλη η διεθνής εργατική τάξη.
Nick Beams
Μέσω Lenin Reloaded
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου