Χρεοκοπία...

ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ - ΜΕΣΟΠΡΟΘΕΣΜΟ -
ΚΡΑΤΙΚΟΣ ΠΡΟΫΠΟΛΟΓΙΣΜΟΣ
Η νέα ομοβροντία οδηγεί στη χρεοκοπία!
Toυ Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

Μοναδική εναλλακτική προοπτική για τους εργαζόμενους είναι η ανατροπή της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, η έξοδος από την ΕΕ, η μονομερής διαγραφή του χρέους και η κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής

Οπως και να διαβαστούν τα μέτρα που ψήφισαν οι βουλευτές των κομμάτων της συγκυβέρνησης την προηγούμενη Τετάρτη στη Βουλή, εύκολα διαπιστώνεται ότι στόχος τους δεν είναι ούτε τα δημόσια ελλείμματα, ούτε το κρατικό χρέος. Δεν αποτελούν καν μια παρέμβαση αναγκαίων προσαρμογών για την αντιμετώπιση της βαθιάς καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Τα στοιχεία, άλλωστε, το δείχνουν καθαρά. 

Η κρίση θα συνεχιστεί για έκτη συνεχόμενη χρονιά χωρίς καν να έχουν εμφανιστεί ενδείξεις κάποιας υπολογίσιμης ύφεσης των συμπτωμάτων της, ενώ το χρέος, στο όνομα του οποίου σταυρώνουν εδώ και δυόμισι χρόνια τα λαϊκά στρώματα της χώρας, εξακολουθεί να θεωρείται «μη βιώσιμο», αναζωπυρώνοντας τα ακόμα χειρότερα σενάρια που επεξεργάζονται στα επιτελεία της άρχουσας τάξης, σε βάρος του λαού και του τόπου.


Η φιλομονοπωλιακή πολιτική αντιμετώπισης της κρίσης, όπως αυτή εφαρμόζεται από την άνοιξη του 2010, μπορεί να συνδέθηκε φραστικά με τα ελλείμματα και το χρέος, αλλά και ο τελευταίος παρατηρητής γρήγορα κατάλαβε ότι αυτό ήταν το πρόσχημα, το άλλοθι που είχε ανάγκη η πλουτοκρατία και τα όργανά της ώστε να ξεδιπλωθεί η υλοποίηση ενός ολοκληρωμένου σχεδίου προσαρμογής της καπιταλιστικής κοινωνίας, στη νέα φάση εξέλιξης του συστήματος. 
Ο στόχος τους είναι ένας και μοναδικός: Να εξασφαλίσουν, μέσα σε ένα πλαίσιο συνεχώς οξυνόμενων αντιθέσεων, την κερδοφορία του κεφαλαίου, σε μια εποχή που το κέντρο της παγκόσμιας παραγωγής έχει μεταφερθεί σε περιοχές της ανατολικής Ασίας, ενώ η πλήρης απελευθέρωση των αγορών και η περιβόητη «παγκοσμιοποίηση», τοποθετεί στη θέση του ανταγωνιστή του δυτικοευρωπαϊκού κεφαλαίου τα κεφάλαια που δραστηριοποιούνται σε Κίνα και Ινδία, αντί για τα κεφάλαια των ΗΠΑ ή της Ιαπωνίας.

Μόλις συνειδητοποιηθεί από τις λαϊκές μάζες ότι, πράγματι, χωρίς τον εργάτη «γρανάζι δεν γυρνά», θα έχει συντομέψει σημαντικά ο δρόμος για την ανατροπή της εξουσίας, που

θέλει τον εργάτη γρανάζι της μηχανής που βγάζει κέρδη...

• Αυτός είναι ο λόγος που ενεργοποιούν τα διάφορα «μνημόνια» και τα «Μεσοπρόθεσμα Πλαίσια».
• Αυτός είναι ο λόγος που στις σημερινές συνθήκες υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων οι κλασικές μορφές λιτότητας δεν έχουν πέραση, 
• η κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σε ένα δύο χρόνια, ενώ παράλληλα 
• είναι αδύνατον να υπολογιστεί το μέγεθος της καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων και κεφαλαίου που απαιτείται για την εκ νέου εξισορρόπηση των δεδομένων, που θα επιτρέψουν να επιστρέψουμε στην «κανονική» αναπαραγωγή του κοινωνικού κεφαλαίου. 

Είναι εντελώς διαφορετικό πράγμα να αναζητούνται σημεία ισορροπίας της επιχειρηματικής δράσης, ακόμα και ανάμεσα σε χώρες που αν και αποτελούν ενιαία ομάδα κρατών, η νομοτέλεια της ανισομετρίας έχει προκαλέσει μεγάλες διαφορές στο επίπεδο ανάπτυξης τους (με την αναζήτηση στοιχείων εξισορρόπησης ανάμεσα σε χώρες που βρίσκονται σε διαφορετικές εποχές ανάπτυξης).
Τα παραπάνω κάθε άλλο παρά πτοούν την άρχουσα τάξη και τους φορείς που εξασφαλίσουν την εξουσία της. 
Αντίθετα, 

• απαντούν με μέτρα και πολιτικές που σαρώνουν και τα τελευταία ψήγματα της κοινωνίας που είχε δημιουργηθεί μεταπολεμικά, 
• ανατρέπουν τις όποιες κοινωνικές ισορροπίες είχαν προκύψει μέσα από ταξικές αναμετρήσεις δεκαετιών, 
• επιχειρούν να επαναφέρουν την κοινωνία στην εποχή της γαλέρας και του βούρδουλα. 

Και θέλουν να μας οδηγήσουν εκεί, όχι βέβαια επειδή ξαφνικά τους έστριψε. Δεν έχουν άλλα περιθώρια. Το κεφάλαιο, το μεγάλο κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί του, δυσκολεύονται να βρουν κλάδους για κερδοφόρες επενδύσεις, δεν αντέχουν πια να μοιράζονται τα κέρδη με τους εκατοντάδες χιλιάδες αυτοαπασχολούμενους, δεν αντέχουν να δίνουν μεροκάματο όσο χρειάζεται για την αναπαραγωγή της εργατικής δύναμης, δεν αντέχουν να αφήνουν να χάνονται πόροι που πάνε για Υγεία, Παιδεία, χρηματοδότηση άλλων κοινωνικών αναγκών, ενώ θα μπορούσαν να 'ναι καθαρό δικό τους κέρδος.

 
  

Δολοφονικά ντοκουμέντα

Τα ντοκουμέντα που τούτες τις μέρες ψηφίζουν οι βουλευτές της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ στη Βουλή, αποδεικνύουν με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο ότι η πλουτοκρατία έχει σχέδιο, το προωθεί προγραμματισμένα, ελέγχει την κατάσταση σε διάφορα επίπεδα, προσπαθώντας κάθε φορά να μυήσει στην αιματοχυσία του λαού, κάθε πολιτική δύναμη ...προθύμων, οι οποίοι της είναι αναγκαίοι, είτε ως συμμετοχές σε κυβερνητικά σχήματα, είτε ως δύναμη αναχαίτισης και αποπροσανατολισμού του διογκούμενου κινήματος αντίστασης στα μέτρα.

Τη βδομάδα που διανύουμε, με νομοθετήματα που μπήκαν στη Βουλή, η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, στην ουσία συνέδεσε, ενιαιοποίησε το δεύτερο μνημόνιο που είχαν ψηφίσει τον Φλεβάρη του 2012 το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ, με τις πρόσθετες υποχρεώσεις που ανέλαβε τώρα η κυβέρνηση Σαμαρά.

Συγκεκριμένα:
Με το πολυνομοσχέδιο «Εγκριση Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016 - Επείγοντα μέτρα εφαρμογής του νόμου 4046/2012 και του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2013-2016», που ψηφίστηκε την προηγούμενη Τετάρτη:

• Υιοθετεί το σύνολο των επιλογών που έχουν γίνει από τον καιρό του πρώτου μνημονίου. 
• Υλοποιούνται οι δεσμεύσεις, «τα προαπαιτούμενα», που μας έλεγαν, τα οποία είχαν συμφωνηθεί με την τρόικα το Φλεβάρη του 2012, όταν υπογράφτηκε το δεύτερο μνημόνιο (για παράδειγμα η μείωση των ειδικών μισθολογίων).
• Υλοποιείται άμεσα ένα μέρος των δεσμεύσεων που ανέλαβε η κυβέρνηση Σαμαρά, στα πλαίσια των ...«διαπραγματεύσεων» που έγιναν τους τελευταίους μήνες (για παράδειγμα, η αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67).
• Αναλαμβάνονται πρόσθετες δεσμεύσεις για διαρθρωτικές και άλλες αλλαγές, που ως γενική κατεύθυνση έχουν την εξισορρόπηση των δημοσιονομικών σε τέτοια επίπεδα που στο όνομα της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου όλο και μεγαλύτερο μέρος των μισθωτών να αμείβονται με το βασικό μισθό, των 586 μικτά, που για τους νέους μέχρι τα 25, θα είναι 511 ευρώ!!!

Η αναμενόμενη για σήμερα το βράδυ ψήφιση του «Κρατικού Προϋπολογισμού για το 2013», προσφέρει στην κυβέρνηση το αναγκαίο εργαλείο:

• Για να παρακολουθεί την κανονική εκτέλεση της γενικότερης στρατηγικής, όπως αυτή απεικονίζεται στο Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο, 
• Για να επιτελέσει το ρόλο του στην αναδιανομή των εισοδημάτων, μια αναδιανομή που βεβαίως γνωρίζουμε από τώρα τον αντιλαϊκό της χαρακτήρα, ωστόσο το μέγεθος της αντιδραστικότητας και αγιότητάς της θα διαπιστωθεί όταν    η κυβέρνηση φέρει, μέσα στο επόμενο διάστημα, το νέο φορολογικό νομοσχέδιο.

Είναι ολοφάνερο ότι και τα δύο νομοθετήματα αποτελούν συστατικά μέρη της ίδιας ενιαίας πολιτικής, που ενιαία και αλληλοσυμπληρούμενα χαράζουν τη γραμμή πολέμου της οικονομικής ολιγαρχίας ενάντια στο λαό και τον τόπο.

Κατευθείαν στην πτώχευση!

Οι πολιτικές και τα μέτρα που προωθούν η τρόικα και η συγκυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ, θα οδηγήσουν εκατοντάδες χιλιάδες, εκατομμύρια νοικοκυριά στην απόλυτη εξαθλίωση, στην ανεξέλικτη χρεοκοπία και το κοινωνικό περιθώριο.

Κανείς δε δικαιούται να υποστηρίζει ότι δεν το γνωρίζει, όταν και στις πέτρες είναι γνωστά τα επίσημα στοιχεία για το μέγεθος της ανεργίας, τα ποσοστά της μείωσης των μισθών και των συντάξεων, η απίστευτη φοροκαταιγίδα που πλήττει τις λαϊκές οικογένειες, τα απάνθρωπα χαράτσια που πληρώνει ο λαός, τα άλλα κερατιάτικα που μας βάζουν να πληρώνουμε για να καλύπτονται οι «τρύπες» της δημόσιας Παιδείας και της Υγείας.

Η επιδίωξη της άρχουσας τάξης να εξασφαλίζει φτηνή εργατική δύναμη, ήταν ανέκαθεν μόνιμη, σταθερή, αέναη. 

Στις σημερινές, ωστόσο, συνθήκες εξέλιξης του συστήματος, ενός συστήματος που σαπίζει και βρωμοκοπάει από όλες του τις μεριές, δεν τους φτάνει να εξασφαλίσουν απλά πιο φτηνούς εργάτες, φτηνότερη, γενικά, εργατική δύναμη.

Για να σταθεί ο καπιταλισμός στα πόδια του, θέλει μια εργατική τάξη ταπεινωμένη, πεινασμένη, έτοιμη να παραδοθεί σε κάθε εργοδοτικό εκβιασμό, απογυμνωμένη από κάθε κοινωνικό δικαίωμα, μακριά από τα συνδικάτα και την ταξική πάλη, όμηρο στην ιδέα της προσωπικής διάσωσης, έρμαιο στην αντίληψη της υποταγής, πλήρως παραδομένη στις ορέξεις του κεφαλαίου.
Γι' αυτό

• Ειδικά σήμερα, τις μέρες της κρίσης και των βασάνων της εργατικής τάξης, πρέπει να τις κάνουμε μέρες αποκάλυψης.
• Να κατανοήσουμε και να συνειδητοποιήσουμε όσο γίνεται πιο καθαρά, ότι στην καταστροφή που μας οδηγεί η ΕΕ, το κεφάλαιο και ο καπιταλισμός, υπάρχει αντίλογος. 

Έξω και μακριά από την ΕΕ, με μονομερή διαγραφή του κρατικού χρέους, κόντρα στους κεφαλαιοκράτες και το σύστημά τους. Που σημαίνει κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής και φουλάρισμα των μηχανών, βάζοντας πλέον εντελώς διαφορετικούς στόχους: Πρώτα και κύρια, την ολόπλευρη ικανοποίηση των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών ολόκληρου του λαού.

Η επιμέλεια αυτού του κειμένου έγινε από τον Άλκη Σαββόπουλο, 

το άρθρο είναι του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ. 

Δείτε το άρθρο από την Πηγή

Σχόλιο Α.Σ: Από την άλλη βέβαια ζούμε σ ένα κοινωνικό σύνολο πολιτικά ανώριμο να αντιληφθεί τέτοιο σύστημα, ενδεχομένως ακόμη.

Ως εκ τούτου & επειδή είμαστε ενταγμένοι σε ένα καθόλα δημοκρατικό καθεστώς, μας μένει να διαλέξουμε ανάμεσα σε μια χρεοκοπία & μία πτώχευση. Ενδεχομένως να κάναμε & ένα δημοψήφισμα μάλιστα για ακόμη δημοκρατικότερη & ρεαλιστικότερη άποψη του λαού επ αυτού, και μάλιστα παίρνοντας ένα ακόμη νέο δάνειο, αφού λεφτά... δεν υπάρχουν ούτε για ενέσεις, πλέον!